Friday, November 27, 2009

Αυτά άρχισαν τότε...και τώρα 3 χρόνια μετά..

Το βλέπεις ότι η ζωή έχει απίθανες ιδέες που ούτε φανταζόμαστε! Αχ η ζωή είναι μια μάγισσα.
Τότε σαν μαγεμένο το τραγούδι δε φανταζόμουν, δεν ήλπιζα, απλά είχα αποφασίσει να καταγράψω με μαεστρία. Τώρα μεγάλωσα. Τρία ολάκερα χρονάκια εξαφανίστηκε το παχύ λάμδα, τα με, τα σε, τώρα ξέρω τι σημαίνει σουβλάκι, τώρα λατρεύω τις νέες Vic Firth Jack DeJohnette μπαγκέτες μου και αναγνωρίζω τη μυρωδιά των Εξαρχείων κάθε μέρα που γυροφέρνω με ανάλαφρο ή βαρύ βήμα στην πόλη που πριν καν την πατήσω την ένιωσα.
Νομίζω είναι η μεγαλύτερη σχέση τρελού έρωτα που έχω βιώσει, η σχέση μου με την Αθήνα.

Τώρα δεν υστεριάζω, τώρα είμαι πιο τολμηρή, τώρα προσαρμόζομαι και περιμένω, τώρα αδημονώ και προσμένω. Φτιάχνω τις ρίζες μου στην πόλη που διάλεξα, στον κύκλο που χτίζω. Και κυκλοθυμιάζω.

3 χρόνια αργότερα τα Chesterfield γίνανε Davidoff white slims, όπως και του αγριμιού Ψαραντώνη και οι πεποιθήσεις βγάλανε φρύδια κι εγώ ψάχνω τον λύκο της Αρλέτας στα στενά των Εξαρχείων κι όταν με βολεύει μένω Εξάρχεια κι όταν με βολεύει Λυκαβηττό.


(Απολαύστε ένα τραγούδι για τα Εξάρχεια by Sunny Baltzi and Arleta)